83. Mam talent :)

W domu mojego dzieciństwa barwiło się jajka wielkanocne w łupinach cebuli lub w sklepowych farbkach. Te drugie nigdy nie udawały się zbyt dobrze i nie lubiliśmy sztucznych kolorów. O dekorowaniu nie było mowy, nikt w domu tego nie umiał, a kiedy z bratem próbowaliśmy coś wydrapać niezbyt nam wychodziło z braku odpowiedniego narzędzia. Najlepsza była żyletka, ale strasznie niewygodna w użyciu.

Wiele lat minęło, zanim nabrałam ochoty na ponowne próby. Okropnie nudziły mnie wielogodzinne nasiadówki przy stole, więc wzięłam do ręki cebulowe jajko i jako drapak narzędzie z kompletu do manicure. To było to! Odkryłam w sobie talent!

Gawędząc z biesiadnikami pracowałam nad jajkiem i przez jakiś czas szukałam swojego stylu. A to gałązka bazi, a to zając czy kurczak. Potem dodałam jeszcze napisy: imiona stołowników i rok wykonania.

Nikt nie miał śmiałości tych jajek zjadać, więc zostawały na stole i jeśli się nie potłukły leżały jeszcze długo na widoku. A kiedy udało im się przetrwać to i tak jeszcze były 2 możliwości: albo wyschną i dotrwają następnych świąt albo się zepsują i wtedy ich nieznośny zapach skaże je na śmietnik.

Mam do dziś dwa takie datowane jajka i mimo małej próby pokazują moje dochodzenie do stylu:

1. "Wielkanoc 1993": jeszcze jest ptaszek, ale już obwiedziony girlandą rozmaitych kwiatków:
                            

2. "Pâques 1995". Po francusku, bo spędziłam tę Wielkanoc we francuskojęzycznej części Szwajcarii - w Genewie. Miałam wtedy dużo czasu i zrobiłam wiele takich jajek, rozdając je wszystkim tamtejszym znajomym. Poniższe zrobiłam dla siebie, byłam (i jestem do dziś) z niego dumna i pieczołowicie opakowane przywiozłam do Polski. Ma 15 lat! Całkowicie wyschło.
(Do zdjęcia umieściłam je w autentyczym ptasim gniazdku, które znalazłam na ścieżce w parku, najwidoczniej spadło z drzewa czy krzaka. Gniazdko jest "mixed media", oprócz mchu, kory i piórek, ptak użył elementów cywilizacji: kawałków żyłki nylonowej i okruchów styropianu).

To jest właśnie mój ulubiony styl dekoracji: zawijaski i nieokreślonego gatunku kwiatki. Pokazuję trzy z czterech gałązek, nie widać tej z napisem.

1.

2.

3.

Teraz już nie mam tyle cierpliwości, a i wzrok coraz słabszy.

Tym bardziej pilnuję tych zabytków.